آموزش دوره کارشناسی پرستاری از دیدگاه اساتید و دانشجویان پرستاری سراسر کشور

مقدمه: نظام آموزشی هر حرفه می‌تواند پیشگویی‌کننده توانایی دانش‌آموختگان آن در عرصه‌های حرفه‌ای باشد. پرستاری با توجه به جایگاه آن در تیم بهداشتی و ارتقای سلامت افراد‏، خانواده و جامعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت آموزش دوره کارشناسی پرستاری از دیدگاه اساتید و دانشجویان پرستاری سراسر کشور است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود که روی700 دانشجو و 200 نفر از مربیان و اساتید دانشکده‌های پرستاری و مامایی دولتی و آزاد کل کشور صورت گرفت. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی است. پرسشنامه دانشجویان و اساتید پژوهشگر ساخت بود. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.14 و آزمون‌هایی نظیر کای‌اسکوئر صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد ویژگی‌های محیط آموزش بالینی بیشترین نمره را از دانشجویان کسب کرد. اما مربیان معتقد بودند بیمارستان‌ها فاقد امکانات آموزشی مناسب است. اغلب اساتید نسبت مربی به دانشجو را به ویژه در بالین مناسب نمی‌دانستند. در زمینه کمبود کیفی و کمی منابع آموزشی اتفاق نظر بیشتری بین دانشجویان و اساتید و جود دارد. دانشجویان کمترین نمره را به ویژگی‌های مربی آموزشی داده بودند. بین برخی منابع آموزشی و موارد دموگرافیک دانشجویان ارتباط معناداری دیده شد. نتیجه‌گیری: این مطالعه به بررسی برخی ابعاد دیدگاه‌های اساتید و دانشجویان در زمینه آموزش پرستاری پرداخت که نتایج حاصل از آن می‌تواند مورد استفاده برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران امر آموزش قرار گیرد تا پرستاران فارغ‌التحصیل با حداکثر توان و کارایی در عرصه‌های خدمت‌رسانی حضور یابند.